Çok küçük yaşlardan itibaren onun hikayelerini Demir Spor'lu büyüklerimizden dinlerdik. Attığı şutun fileleri nasıl delip geçtiğini, aslında Metin Oktay'dan bile daha iyi olduğunu anlatırlarken keşke şimdiki zamanda oynasa da izleyebilsek diye iç geçirirdik.
FUZE SELAMI
Füze SeLami bir açıLdı pir açıLdı.
Adana Life dergisinin 13. sayısının konuğu SeLami Tekkazancı.
Adana Life: Kısaca bize kendinizi tanıtır mısınız?
SeLami Tekkazancı: 1933 doğumLuyum.İLk ve orta mektebi İsmet İnönü İLkokuLunda Sakıp ve İhsan SabancıyLa beraber okuduk.Ondan sonra Ticaret Lisesinde okudum.16 yaşındayken DemirsporLu yöneticiLer beni çağırdıLar ve idmanLara çıkmaya başLadım.Bir iki idmana gittim hemen Lisans yapaLım dediLer.
2-3 hafta sonra da maçLara çıkmaya başLadım ve okuLdan ayrıLdım.Ondan sonra da yürüdü gitti.
A.L. : Günümüz futboLuna baktığımızda bir futboLcunun başLadığı takımda kariyerini bitirmesi hayaL gibi bir şey.Ne mutLu size ki aynı takımda başLayıp aynı takımda bitirebiLdiniz futboL hayatınızı.
S.T. : O zaman böyLe gurbete gitme faLan yoktu.1951 de iLk defa GaLatasaray büyükLerimin aracıLığıyLa "bu çocuğu aLın" demişLer.
Annem gitmemi hiç istemese de ben gittim.Genç takımda oynattıLar,denediLer.Ama daha sonra büyükLerim geLdiLer Adana'dan ve "hadi döneceğiz" dediLer.
1952 senesinde Fenerbahçe istedi, gittim.O zaman yönetici Rüştü DağLaroğLu vardı onunLa mukaveLe biLe imzaLadık.Ağabeyimin düğünü için Adana'ya geLmiştim, sonra beni göndermediLer.İstanbuL maceraLarım da böyLece bitmiş oLdu.
A.L. : Peki, şimdiki futboLLa sizin döneminizdeki futboLu karşıLaştırırsanız nasıL bir fark var?
S.T. : Çok, çok fark var.Şimdi beLLi bir yeri yok futboLcunun.Eskiden sağ bek santrayı geçmezdi.Santrafor oynayan kendi sahasına geLmezdi.
Herkesin beLirLi bir yeri vardı.Şimdi güç dayanmaz.Şimdi futboL çok süratLi.HeLe bazen Avrupa takımLarını teLevizyonda izLiyorum.İnsan seyrederken yoruLuyor.O zamanki futboLcuLarın çok kondisyonLu oLması da bekLenmezdi.Çünkü haftada 2 idman yapıyorLardı.Şimdi 10-15 antrenmana çıkıyorLar.Biz ezberLemiştik.SaLı günü çift kaLe oynanırdı..Zaten tek top vardı.O da ağzı sırımLı faLan.Perşembe günü de TeLLidere de koşardık.Orada durur küLtürfizik yaptırırdı büyükLerimiz.Ondan sonra koşa koşa soyunma odamıza geLirdik duşumuzu yapardık.Sonra pazara kadar maçı bekLerdik.
A.L. : O zaman herhaLde arkadaşLık çok ön pLandaydı.
S.T. : Bizim başarımızın sırrı arkadaşLıktı.
1954'te Ankara'da Türkiye birincisi oLduk.Benim soL biLeğim sakattı o zaman.Bir sıvı vardı biLeğimde, ağLatacak kadar.
RahmetLi anneme derdim ki "maçLardan sonra bir satır aL da kes kurtuLayım".
Türkiye birincisi oLduğumuzda Manisaydı heraLde 3-1 yendik.Bursa'yı 2-0 yendik.
Hacettepe bir takıma 7 attı.Eskişehir Demirspor'a 6 attı.Benim ayağım çok ağrıyor, Hacettepe maçında oynamayacağım dedim.
AğabeyLerim "ÖLdürürüz seni oynayacaksın dediLer ve çıktım oynadım.O maçı oynadık goLü de attım ve Türkiye Şampiyonu oLduk 1954'te.
Yanlış bilmiyorsam 62-63 sezonuna ait bir resim.
Basketbol, NBA, TBL, Euro Leage, NCAA, Eurobasket, Euro Cup, Uleb Cup, 12 Dev Adam, Spor, Beden EğitimiPaylaş
This entry was posted
on 4 Ocak 2010 Pazartesi
at 05:31
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.
